سال‌هاست گوشت قرمز، پرهزينه‌ترين كالاي موجود در سبد غذايي خانوارها بوده است و به همين جهت مصرف آن در خانواده‌هاي غني و مرفه با خانواده‌هايي كه از لحاظ مالي تحت فشار هستند، تفاوت چشمگيري دارد و از اين رو است كه دولت‌ها برنامه‌ريزي‌هاي ويژه‌اي را بايد براي تأمين آن تدارك ببينند. واقعيت اين است كه ميانگين قيمت سالانه گوشت در سال بايد به گونه‌اي باشد كه خانواده‌ها در دهك‌هاي پايين جامعه و با حداقل دريافت دستمزد هم بتوانند به هر صورت شاخص پروتئين گوشتي مورد نياز خود را تأمين كنند ولي متأسفانه به نظر مي‌رسد اين تقاضاي عمومي پاسخ داده نمي‌شود. براساس آمار وضعيت مصرف گوشت قرمز در سال‌هاي اخير سير نزولي داشته است، به طوري كه سرانه مصرف گوشت قرمز در حالي كه در مدت سال‌هاي 80 الي 89 سير صعودي و افزايشي داشته، ناگهان از اين سال، شيب نزولي پيدا كرده است كه عمده دليل آن به افزايش قيمت آن و كاهش قدرت خريد خانواده‌ها باز مي‌گردد... اوايل دي ماه بود كه خبر‌هايي مبني بر كمبود دام در بازار منتشر شد، اين اخبار افزايش قيمت گوشت قرمز را از كيلويي ۳۴ هزار تومان كليد زد، به طوري كه در كمتر از دوهفته قيمت گوشت به ۴۵ هزار تومان افزايش يافت، البته فروشگاه‌هاي زنجيره‌اي كه گوشت‌هاي بسته‌بندي عرضه مي‌كنند، قيمت را به ۵۰ تا ۶۰ هزار تومان نيز رساندند. در اين آشفته بازار قيمت‌ها، اتحاديه گوشت گوسفندي افزايش قيمت دلار و رغبت دلالان به صادرات دام زنده را دليل رشد قيمت‌ها دانست و مانند هميشه از ضعف وزارت جهاد كشاورزي در تنظيم بازار گوشت سخن گفت، البته اقدام ديرهنگام وزارت جهاد در عرضه گوشت گرم تنظيم بازاري يا وارداتي به انتشار شايعات و ضعف اين وزارتخانه دامن زد تا اينكه از روز دوشنبه توزيع گوشت گرم دولتي به قيمت ۳۱ هزار و ۵۰۰ تومان التهاب افزايش قيمت را كم كرد.»